viernes, 1 de abril de 2016

A M I G A

Es curioso sorprendernos por "lo rápido que pasa el tiempo", y sin embargo, lo seguimos haciendo nos sorprendemos, echando la vista atrás y volviendo a revivir, aquel momento en el que el trabajo, hizo que nuestros caminos se cruzaran, y entre toda aquella gente sólo unos pocos acabamos formando parte de tu vida, y tu de la nuestra. no hizo falta, demasiado tiempo para comprobar, que nos catalogábamos como algo más que simples compañeros, en fin... que rápido pasa el tiempo. y te das cuenta que pese a ser muy jóvenes, y no ser conscientes de ello, el reflejo del espejo, era el de un grupo al que le faltaban años.¿has vuelto a sentirte dueña de Barcelona como lo hacíamos en aquellas noches? ¿podrías contar las veces que te ha dolido la cara, de tanto reírte sin importarnos donde estábamos? juntos, éramos pura pasión y corazón en todo lo que se nos ponía por delante. Es que es imposible pensar en una amistad contigo, sin todos esos detalles, porque eres, la voz detrás del teléfono cuando algo, es bueno malo o simplemente interesante de debatir, llamémosle así, que cotilleo no luce... eres la persona en la que se puede confiar, porque en nuestra defensa, tú alzas la espada sin cuestionar nuestra persona, aceptándonos tal y como somos, tus ojos nos observan para poder ver una verdad, que sólo tú nos sabes encontrar, y que nosotros, este grupo del cual formo parte, y a los que represento en este mensaje hacia ti, queremos recordarte, aunque tú ya lo sabes, que te queremos, te admiramos y nos sentimos muy afortunados, al formar parte,de la historia de tu vida, en la cual, seguiremos escribiendo páginas con la tinta eterna de nuestra amistad, y en cada capítulo de éste, el libro de nuestras vidas, y en el que hoy te casas, en el que hoy nos gritas a todos que el maravilloso hombre que tienes al lado, y te hace sonreír cada día, será que pase el resto de tu vida contigo. y cuando volvamos a mirar atrás alguno dirá: es curioso, lo rápido que ha vuelto a pasar el tiempo.

6 comentarios:

Marta dijo...

Siii ho sabia! M'alegro que no hagis perdut la inspiració, en algun lloc en quedava i n'ha de quedar molta més!! Quina alegria!
I felicitats per una amistat tan sincera i pura.

Imprigionato dijo...

Va ser cosa de tres, però tot i axí moltès gràcies Marta! ( :

Imprigionato dijo...

L'he liat i no se si t'he respos al teu comentari.

Marta dijo...

:)

Marta dijo...

Doncs sigui cosa d'una o de tres, que la inspiració no deixi de xiuxiuejar-te.

Unknown dijo...

He començat un blog així que deixaré ja per fi de ser una pesada per aquí. Si més no, gràcies per animar-me un dia a fer-ne un.

http://preguntantmesilavidaesbella.blogspot.com.es/?m=1

Que tinguis molta sort i encantada d'haver-te llegit.